" Chciałbym i mój ślad na drogach ocalić od zapomnienia "

Poezja kontrastów. Dla siebie, wyławiam z niej ciepło i łagodność. 
Codzienne obowiązki, rzeczywistość, staje się ważna, znacząca. Świat przedstawiony w sposób, który wzrusza. 
Czytając, myślę o melodii; czuję że jest, mimo, iż jej nie słychać. Jej posmak jest bardzo subtelny, działa jak kojący plaster na zaniepokojoną duszę.

VI fragment kronik olszańskich


tyś jest jezioro moje

ja jestem twoje słońce
światłami ciebie stroję
szczęście moje szumiące

trzciny twoje pozłacam
odchodzę. i znów wracam

miękko moim kędziorom
w twych zielonych szuwarach
O, jezioro, jezioro
piękniejsze niż gitara

a nocą przez niebiosa
zlatują sznurem długim

gwiazdy i na twych włosach

siadają jak papugi.